Een artikel van Bart Hanssens, Fedict
Browsers evolueren steeds meer van een passieve vensters op het web naar volwaardige applicatie-platformen met het trio HTML – CSS – Javascript in de hoofdrol.
HTML 5
De vijfde generatie van HyperText Markup Language houdt schoon ship. Overbodige “tags” zoals <font> en <center> werden afgeschaft, en ook <frame> en <frameset> moesten eraan geloven: de oorspronkelijke functies van frames – het combineren van verschillende HTML-bronnen in één pagina en het tonen van een “onbeweeglijk” menu – kunnen beter via <iframe> of CSS worden verwezenlijkt.
Om de structuur van webpagina's begrijpelijker te maken voor zoekmachines, werden nieuwe codes in het leven geroepen: naast de gebruikelijke <div>'s geven <header>, <nav>, <footer> en <section> meer informatie over de logische indeling van een pagina.
Multimedia kreeg meer aandacht: met <video> en <audio> kunnen beeld en geluid worden afgespeeld zonder dat er een Flash-player aan te pas komt. Uiteraard kan Flash nog steeds gebruikt worden, maar de browser kan nu zelf eenvoudige controls (pauze, loop, ...) weergeven.
CSS 3
Cascading Style Sheets (CSS) werd ontwikkeld om het uitzicht van webpagina's te bepalen, maar de derde versie gaat nog een stap verder: de “Transformation”, “Transitions” en “Animation” modules zijn bijvoorbeeld zeer geschikt om eenvoudige animaties te realiseren zonder de hulp van Flash of Javascript. Erg handig om logo's en fotoalbums wat leven in te blazen.
Creatieve geesten kunnen met “Fonts”, “Gradients” en “Text Effects” nog fraaiere paragrafen ontwerpen, “Multiple Columns” laat dan weer toe om teksten over meerdere kolommen te verdelen zonder geknoei met <div>'s of bedenkelijke <table>-structuren.
Nieuwe JavaScript APIs
Met Javascript maken websites steeds vaker de brug met de desktop: via de “File”, “FileReader” en “Clipboard” API 's wordt het eenvoudiger om informatie uit te wisselen, en met “IndexDB” en de rivaliserende “Web Storage” API kunnen browsers veel meer data lokaal opslaan dan met cookies.
Ook mobiele toestellen worden niet vergeten. De “Geolocation API” heeft functies om via de browser de fysieke locatie van een browser te achterhalen, als de gebruiker tenminste toestemming geeft om een ingebouwde GPS te raadplegen, of om informatie over Wifi-netwerken uit te wisselen met diensten van Google of Microsoft.
In de praktijk
Tot zover de theorie, in praktijk kunnen nog lang niet alle browsers overweg met deze vernieuwingen. Gelukkig zijn er sites zoals Can I Use (http://caniuse.com/), waarop haarfijn uitgelegd staat welke onderdelen door welke browserversies ondersteund worden.
Bart{punt}Hanssens{at}fedict{punt}be