In een artikel in Datanews bevestigt Guy Vanhengel, als Brussels minister verantwoordelijk voor ict, zijn plannen om Brussel te voorzien van (gratis) draadloos internetoeging via WiFi.
Binnen het Urbizone-project heeft het Brussels Gewest een tijdje geleden al de hele campus van de VUB-ULB van gratis WiFi voorzien. Men is momenteel bezig met de haven van Brussel, en in een volgende fasen zullen de hogescholen aan de beurt komen.
Vanhengel zou graag heel Brussel afdekken, maar dat blijkt financieel en juridisch momenteel moeilijk haalbaar. Door gratis WiFi aan te bieden, maakt de stad het de commerciële aanbieders immers heel moeilijk om geld te verdienen. Daarnaast zijn er ook technologische hinderpalen. Men heeft bijvoorbeeld ook aan Wimax gedacht, maar dat bleek technologisch nog wat vroeg te zijn.
Volgens het artikel in Datanews inspireert Brussel zich deels ook op het i-City project uit Hasselt. Vanhengel gelooft dat mensen eerder met een pda of smartphone dan met hun laptop over straat zullen lopen. Voor die mobiele toestellen wil hij dan ook toepassingen (laten) ontikkelen zoals dat de bedoeling was/is bij i-City.
Deze plannen lijken ons toch redelijk belegen te zijn. Eer men klaar is om heel Brussel vol WiFi hotspots te hangen, zullen technologieën als 3G en 4G/Wimax waarschijnlijk wel tot bij een breder publiek zijn doorgedrongen. In het grootste deel van Brussel is er trouwens nu al een performant 3G netwerk waar downloads aan HSDPA snelheid mogelijk zijn. Met de miljoenen die men nu in WiFi stopt, zou men wellicht veel meer kunnen doen als men met de mobiele operatoren zou onderhandelen om 3G in Brussel goedkoper te maken, of zelfs gratis voor bepaalde doelgroepen.
Als het de bedoeling is om de digitale kloof te dichten, lijkt het ons ook niet echt zinvol om als gewest op campussen van universiteiten en hogescholen, of in het havengebied, gratis internettoegang te leveren. Dit zijn omgevingen waar de mensen toch sowieso al online zijn, en die eigenlijk uit hun eigen fondsen (gratis) internet aan hun gebruikers zouden kunnen of moeten bieden.
Ook de aansluiting op het i-City verhaal lijkt ons, afgaand op het artikel, niet echt doordacht. Hoe waardevol als levend lab ook, i-City heeft tot nu toe vooral aangetoond dat het heel moeilijk is om puur mobiele toepassingen een brede ingang te doen vinden bij normale burgers.
Zolang er geen zinvolle concrete projecten zijn waar burgers nood aan hebben of die ze effectief willen gebruiken, lijkt ons de investering in het draadloos maken van steden vrij nutteloos.